Дидар Амантай. Шернияз (Ницше шәкіртінің қазасы)

13.07.2020, 11:39 adebiportal.kz

Повесть Қалқа, аты-жөнімді сұрадыңыз, қайтесіз, адамның есімі – ескі қала ішінде, көне тротуар үстінде, көлеңке аунаған таңертеңгілік шақта, кездейсоқ қойылған ныспы. Іздемей-ақ, әуреге түспей-ақ, маңдай түзеген қырға, қырдан сорға, сордан түзге, сосын, іле-шала, қызыл іңірден таңға, таңнан қара кешке, қара кештен елең-алаңға ілесіп, кідірмеңіз, іркілмеңіз, ілкі кейінде, ертең ілгеріде, осы шақта еш мағына жоқ, бұл сөздің мәні жылдар өте келе қалыптасады. Сізді шырамытқандаймын, бәлкім, қонақта бірге болдық, әлде, бір аялдамадан таңғы трамвайға қатар міндік пе, мүмкін, қоғамдық көлікте, автобус, троллейбус, такси, қапылыста кездестік, әйтеуір бір терең байланыс бар екенін ақ құба жүзіңізден